MISTRZ PRUSKI TRZYDZIESTY I WTÓRY

Johannes de Tieffen z szwajcarskiej ziemie zacnego rodu człowiek na urząd mistrzowski roku 1489 obrany, za panowania cesarza Maksymiliana a króla polskiego Kazimierza.

Tegoż roku ten nowo wybrany mistrz do króla Kazimierza jachał, a oddawszy przysięgę do Prus się zaś wrócił.

W też czasy król Kazimierz z Bajazetem carzem tureckim przez pana Mikołaja Firleja (który potem koronnym hetmanem był) pokój postanowił.

Król Kazimierz, który burdy pruskie uspokoił, a do posłuszeństwa swego mistrze z Krzyżaki przywiódł, w Grodnie umarł czerwoną niemocą 7 dnia czerwca roku 1492. Na którego miejsce Jan Olbracht syn jego jest wybrany i od Zbigniewa arcybiskupa gnieźnieńskiego w Krakowie na królestwo polskie koronowany.

Wyprawa potem była do Wołoch króla Jana Olbrachta, na którą podług zapisu sprzymierzenia Jan z Tieffenu mistrz pruski z swym rycerstwem się wyprawił, gdzie siła ludu utracił i sam tam umarł, a ze Lwowa do Królewca wieziony, na tumie jest pochowany. Człowiek to dobry był, rządził Zakon 9 lat. Pamiętna ta wyprawa wołoska Polakom i po dziś dzień jest, którą przez zdradę wołoską na lesie bukowińskim podpadli.